" จิตชอบเสพอารมณ์ความคิด รู้ทันจิตใจตนเอง อย่าเพลินอยู่กับสภาวะที่เกิด จนเข้าไปเกิดวิตกวิจารณ์ ให้รู้ทันใจ อยู่กับใจตนเอง จะเห็น วิมุตติธรรม "
เมื่อรู้ทันใจตนเอง แล้วจะรู้ว่า สภาวะที่เกิดไม่ได้มีค่าอะไรน่ายึดถือเลย เป็นการส่งจิตออกนอกโดยเผลอทําตามกิเลสตนเองด้วย การที่เรารู้ทันใจเรา มีสติที่มีกําลังพอที่จะเลิกให้ค่าเลิกสนใจสภาวะต่างๆ แล้วกลับมารู้ทันใจตนเอง
รู้ทันใจตนเองตรงไหน ตรงที่ใจขยับแล้วเกิดกิเลสตัณหาอุปาทาน เห็นตรงนี้นะ ไม่ใช่"ตามไป"เห็นสิ่งที่เกิดหรือสภาวะที่เกิด ให้เห็นตรงใจเราว่าใจเราเข้าไปยึดอีกแล้ว เห็นตรงนี้ได้บ่อยๆ จะเห็นว่าทุกข์เกิดขึ้นที่ตรงนี้ ตรงที่เราเข้าไปยึดถือ ความรู้สึกตัวเป็นสติ ที่จะนําปัญญามารู้ทัน เมื่อเห็นมากรู้ด้วยปัญญามาก มันจะปล่อยตรงนี้ ปล่อยตรงนี้ได้มันจะทําลายความอยากอื่นๆเราไปด้วย ความเห็นเราจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เป็นการเจริญมรรคแปด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น