ปฏิบัติแล้วเกิดความหลงสงสัย ติดใจอยู่ตลอด
ที่หลงเพราะไม่รู้ตัว ไม่รู้ทันใจตัวเอง แล้วยังไปหลงต่อ ในความไม่รู้และอยากรู้นั้น ไม่จําเป็นต้องไปรู้อะไรเลย นอกจากกลับมา รู้ตัว รู้ทันตัวเอง เห็นใจตัวเองที่อยากรู้ที่สงสัย เห็นแล้วให้ปล่อยออกจากใจ ให้รู้ตัว สิ่งต่างๆที่เข้ามากระทบใจ เมื่อใจขยับให้แค่รู้ รู้ว่าใจขยับจะเข้าไปยึดแล้ว แค่รู้ตัวตรงนี้ อย่าไปให้ค่าให้ความหมาย เราไม่จําเป็นต้องไปรู้อย่างอื่นเลย แค่รู้ทันตอนที่ใจขยับ ไม่หลงเพลินไปกับใจ ใจอิสระแล้ว ความยึดถือความสงสัยยอมหมดจากใจ เพราะเห็นใจตัวเอง ไม่ได้เพราะเห็นสิ่งอื่นที่จะสงสัยไม่จบสิ้นเลย
รู้เฉยๆ จะย้อนกลับมาเห็นใจตนเอง ปล่อยออกจากความยึดถือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น