เหตุเกิดของความโลภ ความโกรธ ความหลง
กิเลสทั้งสามตัวนี้ จะปรากฏตัวให้เห็น มันจะต้องมีเหตุเกิดขึ้นก่อน มิใช่ว่าจู่ๆ มัน จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ แต่เพราะเราประมาทขาดสติจนเคยชินนั้นเอง จึงดูเหมือนว่า มันเกิดง่ายๆ
จิตปกติ มันก็ไม่มีความโลภ โกรธ หลง แต่เมื่อเราไม่รู้สึกตัวชัดเจน การขาดความรู้เนื้อรู้ตัวชัดเจนนี้เอง จึงเป็นสาเหตุให้เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง ได้อย่างง่ายดาย เพราะการขาดสติสัปะชัญญะอย่างต่อเนื่องนั้นเอง
ที่จริงแล้วความโลภ ความโกรธ ความหลง ไม่ได้มีตลอดเวลา มีเหตุจึงเกิด เมื่อไม่มีเหตุก็ดับ เราต้องระวังที่เหตุของมัน ขณะที่อ่านหนังสือสบายๆ อยู่ในขณะนี้ มีใครอยากโกรธกันบ้างไหม? มีใครเกิดรู้สึกไม่พอใจกับใครบ้างไหม?
ดังนั้น ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะหมดกิเลสหมดทุกข์ได้ง่ายๆ เหมือนกัน เช่นเดียวกับเราขาดสตินั้นแหละ ดังนั้น เราต้องใช้ปัญญาไตร่ตรองอย่างชัดเจนถี่ถ้วนว่า การใช้ชีวิตอย่างมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมอยู่เสมอ กับใช้ชีวิตอย่างขาดสติสัมปะชัญญะอยู่เสมอ การใช้ชีวิตแบบไหน จะมีความสุขสงบมากกว่ากัน?
ถ้าคิดให้ดีๆ คุณอาจมีความสุขอย่างง่ายๆ เว้นแต่ว่าคุณยังไม่มีศรัทธาที่ต้องการใช้ชีวิตแบบนี้เท่านั้นเอง! หรือว่าคุณยินดีต้องการที่จะใช้ชีวิตสนุกสนานด้วยความโลภ โกรธ หลงอยู่ต่อไปก็ไม่ว่ากัน แล้วกรุณาคิดดูให้ ดีๆ ว่า คุณเป็นคนปกติ หรือผิดปกติกันแน่?
พระพุทธยานันทภิกขุ
ภาพ วัดแมวกระโดด (Nga Phe Chaung Monastery) , อินเล , พม่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น