🐓🐓
"ธรรมทั้งหลาย เขาปล่อยตัวเขาเองอยู่แล้ว" เขาเป็นไตรลักษณ์ของเขาเองอยู่แล้ว
เราจึงหมดหน้าที่ใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะจริง ๆ แล้ว มันไม่มีเรานั่นเอง
แล้วจะเอาอะไร ไปปล่อยอะไร
การไม่ปล่อยวาง อะไรเลย นั่นแหละ เป็นการปล่อยวางที่บริสุทธิ์จริง ๆ !!
เมื่อเราปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ปล่อยวาง ตัวของเขาเอง อันนั้น ก็จะเป็นการปล่อยวางที่บริสุทธิ์
การ "ปล่อยรู้ " นั้น เราไม่ได้ไปปล่อย "สิ่งที่ถูกรู้ "
สิ่งที่ถูกรู้ทั้งหลายนั้น คือ สมมุติ ส่วน "ธาตุรู้ " นั้น พ้นจากสมมุติแล้ว
เราเรียก ธาตุรู้ นี้ว่าเป็นฝ่าย วิมุตติ
หมายความว่า เราปล่อย ธาตุรู้ ที่เป็น วิมุตติ นั่นเอง แล้วจงปล่อย "ตัวปล่อย " นั้นเสีย
ขอย้ำอีกครั้งว่า ตัวปล่อย กับ ธาตุรู้ นั้น เป็นคนละตัวกัน
สรุปว่า ปล่อยทั้ง ผู้ปล่อย และ ปล่อยทั้ง ธาตุรู้
แล้วพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์นั้น ก็จะเกิดขึ้นใน "ปัจจุบันธรรม" นั่นเอง
สิ่งที่จะเกิดขึ้นใหม่ในปัจจุบันธรรมนั้น ก็จะเป็น "จิตที่บริสุทธิ์"
เป็นจิตที่หมดภพ หมดชาติ เป็นจิตที่ไม่ต้องรักษา ไม่ต้องกำหนด ไม่ต้องหวงแหน
เป็นจิต หรือ ธาตุรู้ ที่ "ไม่มีเราเป็นเจ้าของ" เลยในปัจจุบัน
จึงหมดการหมดงาน หมดหน้าที่ ที่จะต้องปฏิบัติอีกต่อไป
..
หลุงหวีด บัวเผื่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น