" อย่าทําอะไร มากไปกว่าการรู้"
โยม : หลวงพ่อครับ มีคำถามอย่างนึงครับ คือดูจิตดูใจมาแล้วรู้สึกว่า ความคิดอกุศลมันเกิดขึ้นเยอะในแต่ละวัน
หลวงพ่อปราโมทย์ : แต่เดิม มันก็คิดนะ แต่เราไม่เคยเห็น งั้นเราก็เลยจมอยู่ในอกุศล ต่อไปนี้จิตคิดอกุศลขึ้นมา เราก็จะเห็นแล้ว เราก็จะไม่จมอยู่กับอกุศล
โยม : แต่บางที ไม่รู้สึกว่ามันเป็นกลาง เราควรจะทำยังไงดีครับ
หลวงพ่อปราโมทย์ : ให้รู้ว่าไม่เป็นกลาง เราไม่ทำอะไรมากกว่าการรู้ ลองไปดูในมหาสติปัฏฐานสูตรนะ มีกริยาหลักอยู่คำเดียวคือคำว่ารู้ หายใจออกหายใจเข้าก็รู้ใช่ไหม ยืนเดินนั่งนอนก็รู้ เป็นสุขเป็นทุกข์เฉยๆก็รู้ โลภโกรธหลงก็รู้ ไม่โลภไม่โกรธไม่หลงก็รู้ รู้ลูกเดียว รู้ไปเรื่อยๆ ส่วนมันไม่เป็นกลาง รู้แล้วมันยินดี รู้แล้วมันยินร้าย ก็ให้รู้ว่ายินดียินร้าย ยินดียินร้ายเป็นอารมณ์ปัจจุบัน เกิดขึ้นใหม่ๆสดๆร้อนๆ เราก็รู้ไปอีก ในที่สุดวันนึงก็เป็นกลาง
การเป็นกลางเนี่ย เกิดจากมีปัญญา มันเห็นว่าทุกสิ่งชั่วคราว ทุกสิ่งเกิดแล้วก็ดับ ทุกสิ่งชั่วคราว ไม่มีอะไรดีกว่าอันไหน ไม่มีอะไรเลวกว่าอันไหน เนี่ยปัญญาขนาดนี้เกิดนะ ถึงจะเป็นกลางอย่างแท้จริง ถึงจะสักว่ารู้สักว่าเห็นอย่างแท้จริง
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
ภาพ วัดบ้านฟ่อน จ.เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น