สรรพสิ่งทั้งปวงในโลกเกิดขึ้นมาจาก

สรรพสิ่งทั้งปวงในโลกเกิดขึ้นมาจาก
#หยู (Yu) (ความมีความเป็นหรือ ภาวะ-being)
#หยู เกิดขึ้นมาจาก #หวู (Wu)
(ความไม่มีความไม่เป็นหรือภาวะ-nonbeing)
หวูแสดงถึงภาวะที่มีอยู่ก่อนการเกิดของสวรรค์และแผ่นดิน หยู แสดงถึงภาวะที่สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเริ่มแยกตัวออกเป็นอิสระแก่กันและกัน
การเปลี่ยนแปลงจาก หวู มาเป็น หยู นั้น

เกิดขึ้นได้โดยอาศัยพลังแห่งจักรวาล คือ เต๋า เต๋าถูกหุ้มห่ออยู่ด้วยความลึกลับของจักรวาล แต่เต๋าเป็นบ่อเกิดอันเดียวของชีวิต ของรูป ของเนื้อ และของแก่น

#เต้อ ที่ครอบงำสรรพสิ่งทั้งปวงนั้นเป็นเสียงสะท้อนของเต๋า
เต๋า นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ทราบแน่ว่าเป็นอะไร เป็นสิ่งที่สัมผัสไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่ไม่ทราบแน่ว่าเป็นอะไร เป็นสิ่งที่สัมผัสไม่ได้ก็ตาม แต่เต๋าก็เป็นแบบ (Form) ของสิ่งทั้งหลาย ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่สัมผัสไม่ได้และไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นอะไรก็ตาม แต่ เต๋าก็เป็นเนื้อ (Substance) ของสิ่งทั้งหลาย ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งและลึกลับ แต่ เต๋าก็เป็นแก่น (Essence) ของสิ่งทั้งหลาย แก่นของสิ่งทั้งหลายนั้นคือ ภาวะอันแท้จริงเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในสัจจภาวะ

เล่าจื๊ออธิบายถึงกระบวนการของความเป็นมาของสิ่งทั้งหลายทั้งปวงว่า #เต๋า ก่อให้เกิด #หนึ่ง หรือ #มหาปรมภาวะ
(The Great Ultimate)

จากหนึ่ง ก่อให้เกิดเป็นสอง หรือ ยินและหยัง เป็นพลังปฐมของโลกจักรวาล ประกอบเป็นลักษณะแห่งความเป็นคู่หรือทวิภาวะ ยิน เป็นพลังฝ่ายลบหรือฝ่ายนิ่งเฉย หยัง เป็นพลังฝ่ายบวกหรือฝ่ายเคลื่อนไหว ปฏิกิริยาระหว่างกันและกันของ ยินและหยัง ทำให้เกิดมี ชีวิต ซึ่งเรียกว่าเป็น สามและจากสามทำให้เกิดเป็นสรรพสิ่งทั้งปวง
หลักประการที่สองคือ  ในกระบวนการของความเป็นมาของสิ่งทั้งหลายทั้งปวงนั้น ปรากฏการณ์แต่ละอย่างมีความเกี่ยวพันกับปรากฏการณ์ที่ตรงกันข้ามของมัน หรือลักษณะที่ขัดแย้งหรือเป็นฝ่ายลบของมัน โดยเหตุนี้ชีวิตจึงต้องมีความตายตามมา แสงสว่างจึงต้องมีความมืดและความดีจึงต้องมีความชั่ว

ที่ใดที่โลกมองเห็นความงาม ที่นั้นมีความน่าเกลียด
ที่ใดที่โลกมองเห็นความดี ที่นั้นมีความชั่ว
เพราะฉะนั้น ภาวะและอภาวะ จึงเกี่ยวข้องกันและกัน
ความยากและความง่าย จึงเกี่ยวข้องกันและกัน
ความยาว มีความสั้นเป็นความสัมพันธ์
ความสูงก็มีความต่ำเป็นความสัมพันธ์กัน ในทำนองเดียวกัน

ด้วยเหตุนี้ โลกจักรวาลจึงประกอบด้วยสิ่งที่ตรงกันข้ามกันเป็นคู่ ซึ่งมีลักษณะมูลฐานของมัน คือ ภาวะและอภาวะ ความเป็นไปทั้งหลายของโลกจักรวาล การเปลี่ยนแปลงทั้งปวง การเคลื่อนไหวทั้งปวง นั้น เป็นการเปลี่ยนแปลงของอภาวะไปสู่ภาวะ การเปลี่ยนแปลงของความว่างหรือความไม่เป็นตัวเป็นตนไปสู่ความเป็นสิ่งที่เป็นตัวเป็นตน แต่ถึงแม้ว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงจะเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลากฎเกณฑ์ที่ควบคุมการเปลี่ยนแปลงนั้น เป็นกฎเกณฑ์ที่ถาวรไม่เปลี่ยนแปลง

ในบรรดากฎเกณฑ์ที่ว่านี้ กฎเกณฑ์ที่เป็นหลักเบื้องต้นที่สุดนั้นคือ กฎแห่ง “การทวนวิถีของการเคลื่อนไหวของเต๋า” กล่าวคือ ถ้ามีการเคลื่อนไหวดำเนินไปจนถึงที่สุดแล้ว การเคลื่อนไหวนั้นจะทวนกลับมายังที่เดิม ตัวอย่างเช่น

ความทุกข์ยากเป็นสิ่งส่งเสริมความสุข
ความสุข ก็เหมือนกับเป็นเครื่องแสดงถึงความทุกข์ยาก….
สิ่งที่ถูกต้องอาจกลับกลายเป็นสิ่งที่ผิด….
สิ่งที่ดี อาจกลับกลายเป็นสิ่งที่ชั่ว