ผู้ที่เจริญภาวนามากๆ
จะรู้สึกซึ้งถึงเสน่ห์ของความเดี่ยวโดด
รู้สึกถึงคุณงามความดีดั้งเดิม
ไม่ต้องลงแรงหา ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องจ่ายเงิน
ทันทีที่เรารู้สึกตัวล้วนๆ จะรู้สึกถึงความเงียบอันมโหฬาร
ความเงียบจะแล่นผ่านหัวใจของผู้ซึ่งรู้สึกตัวได้
ดังนั้นเขาจึงเป็นบุรุษซึ่งก้าวเดินออกนอกลำดับของกาลเวลา
และนั่นย่อมหมายถึงเขาก้าวออกจากความทุกข์ทรมาน
ซึ่งมนุษย์ทั่วไปเป็นอยู่
ดังนั้นจึงรักความเงียบ
มารู้ซึ้งถึงเสน่ห์ความละมุนของความมืด
ซึ่งคนทั่วไปกลัว ...กลัวผี ...กลัวงู
กลัวสิ่งที่โผล่ออกมาแล้วตัวเองคาดไม่ถึง
แท้ที่จริงสิ่งที่เราคาดไม่ถึงนั้น นั่นแหละคือความจริง
เพราะว่าสิ่งที่คาดถึงก็กลับกลายเป็นรูปแบบของความหมาย
เป็นสิ่งสมมุติ สิ่งใดที่เราคิดถึงมันได้ สิ่งนั้นมันไม่จีรัง
แต่ถ้าเมื่อใดก็ตาม
ความรู้สึกตัวของเราต่อเนื่องกันขึ้นนั้น
เราไม่รู้อะไรเลย ...คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
จนในที่สุดความคิดก็ขาดสะบั้นลง
ความจริงที่เหนือคิดก็ปรากฏออก
ข้อเท็จจริงของชีวิตก็คือ ทุกๆ วัน
เราดำเนินไปบนรากฐานของความจริง
แม้เราจะคิดถึงพรุ่งนี้....
แต่พรุ่งนี้ก็จะเปิดเผยตัวเองอยู่ในรูปของความจริงเท่านั้น
...ท่านเขมานันทะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น