ถ้าเรามีความชำนิชำราญขึ้น

ถ้าเรามีความชำนิชำนาญขึ้น เราก็จะได้
รับประโยชน์จากการปฏิบัติธรรม
ในชีวิตประจำวัน ว่าเวลาไม่เจริญสติ
ไม่พยายามมีสติ ไม่พยายามรู้สึกตัว
จะเห็นว่ามีทุกข์มาก เดี๋ยวโลภ โกรธ
หลง เดี๋ยวอึดอัด แน่นอกแน่นใจ ..
แต่ถ้าพอมีสติรู้ทัน ปล่อยวางจะเบา
จิตใจโปร่งเบาขึ้น เพราะฉะนั้น ..
จะเห็นว่า ธรรมะมีความจำเป็นต่อชีวิต
ถ้าไม่พยายามที่จะมีสติ เดี๋ยวก็หนักอก
หนักใจ ยึดมั่นถือมั่น ถ้าพยายามมีสติ
ก็โปร่งเบาขึ้น ฝึกฝนอบรมอย่างนี้
ไปเรื่อยๆ ก็หวังว่าคงจะพอเป็นที่เข้าใจ
ว่าการปฏิบัติธรรมนั้น จะต้องให้เป็นไป
ในชีวิตประจำวัน ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมาก

เพียงแต่พยายามระลึกรู้สึกตัวอยู่เสมอๆ
รู้กายตนเอง รู้ในเวทนา ในจิต ในธรรม
ให้ได้ปัจจุบัน ฝึกหัดการปล่อยวาง
ไปเรื่อยๆ จนสักวันหนึ่งก็จะค่อยๆ ..
มีปัญญา เห็นสัจธรรมในชีวิตตนเอง
เห็นทุกข์โดยความเป็นทุกข์ ก็จะละเหตุ
แห่งทุกข์ ถึงความดับทุกข์ เพราะเจริญ
ข้อปฏิบัติให้เข้าถึงความดับทุกข์ได้
เต็มรอบ การรู้ในอริยสัจทั้ง๔ก็จะเกิดขึ้น
แล้วก็จะมีที่พึ่ง เข้าถึงแก่นศาสนา
ได้อย่างแท้จริง ..

ธรรมเทศนา:หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี
( ท่านเจ้าคุณ พระภาวนาเขมคุณ วิ. )
วัดมเหยงคณ์ ต.หันตรา จ.อยุธยา