ลักษณะหน ทางแห่ง ความหมดจด

ลักษณะหน ทางแห่ง ความหมดจด
ทางมีองค์แปด เป็นทาง อันประเสริฐ กว่า
ทางทั้งหลาย.
บทแห่ง อริยสัจสี่ ประเสริฐ กว่า บททั้งหลาย.
วิราคธรรม ประเสริฐกว่า ธรรมทั้งหลาย.
ผู้มี พุทธจักษุ ประเสริฐกว่า สัตว์สองเท้า ทั้งหลาย.
นี่แหละทาง เพื่อ ความหมดจด แห่ง ทัสสนะ ทางอื่นมิได้มี. เธอ ทั้งหลาย จงเดิน ตามทางนั้น อันเป็นที่หลง แห่งมาร; เธอทั้งหลาย เดิน ตาม ทางนั้นแล้ว จัก กระทำที่สุด แห่งทุกข์ได้.
ทาง เราบอก แล้วแก่ เธอทั้งหลาย เพื่อ
การรู้จัก การถอน ซึ่งลูกศร; ความเพียร เป็นกิจ
อันเธอ ทั้งหลาย พึงกระทำ ตถาคตทั้งหลาย เป็นเพียงผู้บอก ผู้มุ่งปฏิบัติ แล้วย่อมพ้น จาก
เครื่องผูก แห่งมาร.
เมื่อใด บุคคล เห็นด้วย ปัญญาว่า
“สังขาร ทั้งหลาย ทั้งปวงไม่เที่ยง”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่ายใน สิ่งที่เป็นทุกข์ :
นั่นแหละ เป็นทางแห่ง ความหมดจด.
เมื่อใด บุคคล เห็น ด้วยปัญญาว่า
“สังขาร ทั้งหลาย ทั้งปวง เป็นทุกข์”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่าย ในสิ่งที่ เป็นทุกข์ :
นั่นแหละเป็น ทางแห่ง ความหมดจด.
เมื่อใด บุคคลเห็น ด้วยปัญญาว่า
“ธรรม ทั้งหลาย ทั้งปวง เป็น อนัตตา”;
เมื่อนั้น เขาย่อม เบื่อหน่าย ในสิ่งที่เป็นทุกข์ :
นั่นแหละ เป็นทาง แห่ง ความหมดจด.
ธ. ขุ. ๒๕/๕๑/๓๐