หมวดเสขิยวัตร มี ๗๕ ข้อ (ปรับเข้าอาบัติทุกกฏ) แบ่งเป็น
หมวดสารูป มี ๒๖ ข้อ
๑๔๖.เราจักนุ่งให้เป็นปริมณฑล(เบื้องล่างปิดเข่าเบื้องบนปิดสะดือไม่ห้อยไปข้างหน้าข้างหลัง)
๑๔๗.เราจักห่มให้เป็นปริมณฑล(ให้ชายผ้าเสมอกัน ไม่ห้อยไปข้างหน้าข้างหลัง)
๑๔๘.เราจักปกปิดกายด้วยดีไปในบ้าน
๑๔๙.เราจักปกปิดกายด้วยดีนั่งในบ้าน
๑๕๐.เราจักสำรวมด้วยดีไปในบ้าน (คือไม่คะนองมือคะนองเท้าหรือค้นหาอะไร)
๑๕๑.เราจักสำรวมด้วยดีนั่งในบ้าน
๑๕๒.เราจักมีตาทอดลงไปในบ้าน(อินทรียสังวร)
๑๕๓.เราจักมีตาทอดลง นั่งในบ้าน(เพื่อป้องกันกิเลส)
๑๕๔.เราจักไม่เวิกผ้าไปในบ้าน
๑๕๕.เราจักไม่เวิกผ้า นั่งในบ้าน
๑๕๖.เราจักไม่หัวเราะดัง ไปในบ้าน
๑๕๗.เราจักไม่หัวเราะดัง นั่งในบ้าน
๑๕๘.เราจักไม่พูดเสียงดัง ไปในบ้าน
๑๕๙.เราจักไม่พูดเสียงดัง นั่งในบ้าน
๑๖๐.เราจักไม่เดินโคลงกาย ไปในบ้าน
๑๖๑.เราจักไม่นั่งโคลงกายในบ้าน
๑๖๒.เราจักไม่ไกวแขน ไปในบ้าน
๑๖๓.เราจักไม่ไกวแขน นั่งในบ้าน
๑๖๔.เราจักไม่สั่นศรีษะ ไปในบ้าน
๑๖๕.เราจักไม่สั่นศีรษะ นั่งในบ้าน
๑๖๖.เราจักไม่เอามือค้ำกาย ไปในบ้าน(เดินเท้าเอว)
๑๖๗.เราจักไม่เอามือค้ำกาย นั่งในบ้าน
๑๖๘.เราจักไม่เอาผ้าคลุมศีรษะ ไปในบ้าน
๑๖๙.เราจักไม่เอาผ้าคลุมศีรษะ นั่งในบ้าน
๑๗๐.เราจักไม่เดินกระโหย่งเท้า ไปในเท้า
๑๗๑.เราจักไม่นั่งรัดเข่า ในบ้าน(กอดเข่า)
หมวดโภชนปฏิสังยุตต์ มี ๓๐ ข้อ
๑๗๒เราจักรับบิณฑบาตโดยเคารพ
๑๗๓.เราจักดูแลแต่ในบาตร รับบิณฑบาต
๑๗๔.เราจักรับบิณฑบาตพอสมส่วนกับแกง(ไม่รับมาก)
๑๗๕.เราจักรับบิณฑบาตพอเสมอขอบปากบาตร
๑๗๖.เราจักฉันบิณฑบาตโดยเคารพ ไม่รังเกียจ
๑๗๗.เราจักดูแต่ในบาตร เวลาฉัน(ถ้าฉันในบาตร)
๑๗๘.เราจักฉันบิณฑบาตไปตามลำดับ(ไม่ขุดให้แหว่ง).
๑๗๙.เราจักฉันบิณฑบาตพอสมส่วนกับแกง(ไม่ฉันกับมากเกินไป)
๑๘๐.เราจักฉันบิณฑบาต ไม่ขยุ้มแต่ยอดลงไป
๑๘๑.เราจักไม่เอาข้าวสุกปิดแกงและกับด้วยจะได้มาก
๑๘๒.เราไม่เจ็บไข้ จักไม่ขอแกงหรือข้าวสุกเพื่อ ประโยชน์แก่ตนมาฉัน
๑๘๓.เราจักไม่มองดูบาตรของผู้อื่นด้วยคิดจะเพ่งโทษ
๑๘๔.เราจักไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่เกินไป
๑๘๕.เราจักทำคำข้าวให้กลมกล่อม
๑๘๖.เราจักไม่อ้าปากในเมื่อคำข้าวยังไม่มาถึง(อ้าค้าง)
๑๘๗.เราจักไม่เอานิ้วมือทั้งหมดใส่ปากในขณะฉัน
๑๘๘.เราจักไม่พูดทั้งที่ปากยังมีคำข้าว
๑๘๙.เราจักไม่ฉันโยนคำข้าวเข้าปาก
๑๙๐.เราจักไม่ฉันกัดคำข้าว
๑๙๑.เราจักไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย
๑๙๒.เราจักไม่ฉันพลางสลัดมือพลาง
๑๙๓.เราจักไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าว(ทำข้าวเรี่ยราด)
๑๙๔.เราจักไม่ฉันแลบลิ้น
๑๙๕.เราจักไม่ฉันดังจับๆ(ไม่สำรวม)
๑๙๖.เราจักไม่ฉันดังซูดๆ(ไม่สำรวม)
๑๙๗.เราจักไม่ฉันเลียมือ
๑๙๘.เราจักไม่ฉันขอดบาตร(เว้นเหลือน้อยต้องขอด)
๑๙๙.เราจักไม่ฉันเลียริมฝีปาก
๒๐๐.เราจักไม่เอามือเปื้อนจับภาชนะน้ำ
๒๐๑.เราจักไม่เอาน้ำล้างบาตรมีเมล็ดข้าวเทลงในละแวกบ้าน(ดูสกปรกเป็นที่รังเกียจ)
หมวดธัมมเทสนาปฏิสังยุตต์ มี ๑๖ ข้อ
๒๐๒.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่มีร่มในมือ
๒๐๓.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่มีไม้พลองในมือ
๒๐๔.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่มีของมีคมในมือ
๒๐๕.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่มีอาวุธในมือ
๒๐๖.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่สวมเขียงเท้า (รองเท้าไม้)
๒๐๗.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่สวมรองเท้า
๒๐๘.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่ไปในยาน
๒๐๙.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่อยู่บนที่นอน
๒๑๐.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่นั่งรัดเข่า
๒๑๑.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่โพกศีรษะ
๒๑๒.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่คลุมศีรษะ
๒๑๓.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่อยู่บนอาสนะ (หรือเครื่องปูนั่ง) โดยภิกษุอยู่บนแผ่นดิน
๒๑๔.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่นั่งบนอาสนะสูงกว่าภิกษุ
๒๑๕.เราจักไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่นั่งอยู่ แต่ภิกษุยืน
๒๑๖.ภิกษุเดินไปข้างหลังไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่เดินไปข้างหน้า
๒๑๗.ภิกษุเดินไปนอกทางไม่แสดงธรรมแก่คนไม่เป็นไข้ที่ไปในทาง
หมวดปกิณสถะ มี ๓ ข้อ
๒๑๘.เราไม่เป็นไข้จักไม่ยืนถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ
๒๑๙.เราไม่เป็นไข้จักไม่ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ หรือบ้วนน้ำลายลงในของเขียว(พืชต้นไม้)
๒๒๐.เราไม่เป็นไข้จักไม่ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ หรือ บ้วนน้ำลายลงในน้ำ
หมวดอธิกรณสมถะ มี ๗ ข้อ
๒๒๑.การระงับอธิกรณ์ในที่พร้อมหน้า(บุคคล,วัตถุ,ธรรม)
๒๒๒.การระงับอธิกรณ์ด้วยยกให้ว่าพระอรหันต์ เป็นผู้มีสติ
๒๒๓.การระงับอธิกรณ์ด้วยยกประโยชน์ให้ ในขณะเป็นบ้า
๒๒๔.การระงับอธิกรณ์ด้วยถือตามคำรับของจำเลย
๒๒๕.การระงับอธิกรณ์ด้วยถือเสียงข้างมากเป็นประมาณ
๒๒๖.การระงับอธิกรณ์ด้วยการลงโทษแก่ผู้ผิด
๒๒๗.การระงับอธิกรณ์ด้วยให้ประนีประนอมหรือ เลิกแล้วกันไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น