เมื่อเรามีสติ จิตเราย่อมไม่ไหลไปตามสิ่งที่มากระทบ ทําให้เราเห็นความจริงเรียกว่าปัญญาหรือวิปัสสนาญาณ ความจริงที่เห็นเรียกว่าวิชชา เมื่อเราเห็นความจริงลึกไปเรื่อยๆ เราจะรู้ว่าสิ่งที่เราไปรู้นั้นยึดถืออะไรไม่ได้เลย ตราบใดที่มีถูกย่อมยังมีผิด ตราบใดที่มีดีย่อมยังมีเลว เมื่อเรารู้มาถึงตรงจุดนี้ เราจะค่อยๆปล่อยจากสิ่งที่เรารู้ เพราะรู้นั้นก็ยังเป็น อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น