ถ้ายังฟุ้งซ่านวอกแวกบ่อยๆ

ถ้ายังฟุ้งซ่านวอกแวกบ่อยๆ วิธีแก้คือ เราต้องสร้างสัมมาสติและสัมมาสมาธิของเราให้มีกําลังมากขึ้น

ทําได้โดยการ หมั่นรู้สึกตัวบ่อยๆ รู้ไปกับการขยับกายขยับใจนี้หล่ะให้รู้ตัว แต่พอหมั่นรู้สึกตัวแล้ว จิตยังไม่อยู่กับปัจจุบันยังชอบไหลกลับไปยังอดีตที่ผ่านหรือไปคิดถึงอนาคต ก็ให้เสริมด้วยการรู้ลมหายใจด้วยครับ รู้ลมหายใจของเราเองนี้หล่ะ

วิธีการอย่าไปจับจ้องที่จะรู้ลมนะ ให้ลองหายใจเข้าเบาๆยาวๆ แล้วสัมผัสถึงความรู้สึกดู ให้จําความรู้สึกนี้ไว้นะ นี้ก็เป็นความรู้สึกตัวอีกอย่างหนึ่ง ให้สัมผัสรู้เบาๆแบบนี้ จึงจะไม่เป็นการไปเพ่งที่ยึดจับลมหายใจไว้มากไป ลองดูนะหายใจเบาๆยาวๆดู จะรู้สึกตัว ตรงนี้หล่ะจับความรู้สึกนี้ไว้ดีดี เวลาปฏิบัติให้หายใจแล้วรู้ด้วยวิธีนี้นะ แรกๆอาจจะยังไม่ชิน แต่พอ เราสัมผัสรู้ตรงนี้บ่อยๆ มันจะเริ่มคุ้นชิน แม้เราหายใจในลักษณะอื่นๆก็รู้สึกได้ "รู้สึกตรงนี้หล่ะที่สําคัญ คือรู้สึกตัว" แค่นี้ ไม่ต้องไปพยายามทําอะไรมาก อย่าไปคิดมากแม้คิดกังวลถึงวิธีที่ทํา ให้ทําสบายๆนะ สําคัญนะตรงนี้ ปรับจิตปรับใจให้สบายๆเบาๆ ระลึกรู้ไปเรื่อยๆ

ถึงจุดหนึ่งเราจะรู้สึกว่าเรากําลัง " เล่นกับลม " นี้หล่ะทําสบายๆเล่นๆจนเกิดความเคยชิน ชินจนติดเป็นนิสัยให้ได้นะ เหมือนเรากินข้าวแล้วช้อนเข้าปากอัตโนมัติโดยไม่ได้คิดนะ เมื่อชินได้แบบนี้ คุณได้สร้างสัมมาสติและสัมมาสมาธิอยู่คู่กับตัวคุณไปแล้ว และคุณกําลังค่อยๆสะสมสัมมาหล่าวนี้ให้งอกงามขึ้นไปเรื่อยๆ มรรค8 จะค่อยๆเจริญขึ้น เกิดศีลที่เป็นปกติกับใจ จะเกิดความก้าวหน้า เริ่มละความอยากเบาๆของตัวเราเองไปได้นะครับ นี้หล่ะความก้าวหน้าทางธรรมแท้ๆ ต้องค่อยๆละความอยากในชีวิตประจําวันลงไปได้เรื่อยๆนะ ชีวิตจะสงบสุข ตั้งมั่นอยู่กับ สัมมาสติสัมมาสมาธิอยู่เป็นประจํานะครับ