อายตนะภานอก อายตะนะภายใน ตุลกู ดิลโก รินโปเช

ตาเห็นรูป ภายนอก
จักษุวิญญาณรับรู้และคิดว่า
สวย หรือ น่าเกลียด
จากนั้น ก็ยึดมั่นไว้ หรือ ขับไสไป

รูปคือ สิ่งที่ตาเห็น
ตามที่วัตถุปรากฏ
หากคิดว่า สิ่งที่เห็นคือความจริงแท้
การยึด สิ่งสวย
การปฏิเสธ  สิ่งที่น่าเกลียด
ก็เกิดขึ้น

แทนที่จะเป็นเช่นนั้น
เรากลับตระหนักได้ว่า
วัตถุที่ถูกรู้ (อายตนะภายนอก)
อวัยวะที่รับสัมผัส (อายตนะภายใน)
และวิญญาณ (การรู้)
นั้น ว่าง และ ไร้ตัวตนอันแท้จริง

เราได้ตระหนักถึง
ความว่าง
ของมัน
เราจะตระหนักว่า
การรู้ หรือ วิญญาณ
นั้น ว่าง
มันไม่มีอยู่
ไม่ว่าข้างนอก
ข้างใน
หรือ ระหว่าง นอกและใน

..

ตุลกู ดิลโก รินโปเช