รู้สึกตัวแท้ๆนั้น เป็นสัมมาสติ

รู้สึกตัวแท้ๆนั้น เป็นสัมมาสติ ไม่ใช่การไปคิดว่ามีสติที่ไปปรุงแต่งหรือไปเพ่งให้เกิดขึ้น เพราะเป็นการปรุงแต่งทั้งสิ้น

ทําความรู้จักความรู้สึกตัวของตัวเองก่อน ง่ายๆอย่างนี้ ความรู้สึกที่รู้ตัวแว๊ปแรกที่เกิดจาก เรารู้สึกที่กาย เช่นเราโดนลมพัด แล้วเรารู้สึก นั้นหล่ะที่เรารู้สึกตรงจุดนั้น เป็นความรู้สึกที่ว่างโล่งโปร่งเบา เป็นสัมมาสติ ที่ยังไม่มีการปรุงแต่ง แต่พอเราไปคิดว่าเรารู้สึกว่าลมแรงลมเบาลมร้อนลมเย็นตรงนี้เป็นความคิดเข้าไปปรุงแต่งอันนี้จะไม่ใช่แล้ว ดังนั้นความรู้สึกตัวจะเกิดแค่แว๊ปๆแรกๆเท่านั้นนะ

หมั่นรู้สึกแบบนี้บ่อยๆ นี้หล่ะธรรมแท้ๆนะ รู้สึกตรงนี้และ "คือใจเราที่รู้ตัว พอใจเรารู้ตัว มันเป็นสัมมาสติ " ตรงนี้สําคัญนะครับ เพราะเป็นสติที่กํากับใจ เราเข้าไปถึงระดับจิตใจเลยนะ ไม่ใช่การไปใช้ความคิดปรุงแต่งเอาว่ามีสติ
เราหมั่นรู้สึกตัวได้อย่างไร เราขยับกายแล้วรู้สึกทั่วๆตัวหลวมๆ นั้นหล่ะเหมือนกัน การขยับกายไม่ใช่ความรู้สึกตัว แต่การขยับกายหรือการที่กายไปสัมผัสกับอะไรจะทําให้เรารู้สึกตัว หรือเราหายใจแล้วเรารู้สึกตัว หมั่นรู้สึกตัว สะสมสัมมาสตินะ

รู้สึกตัวให้ได้ให้ชัดนะครับ สําคัญมากนะ ถ้าจะเอาพ้นจากสังสารวัฏให้ได้ สําคัญกว่าการทําสมาธิอีกนะ เพราะ สติเป็นตัวกํากับ ให้เกิดสัมมาสมาธิ ถ้าไม่มีสติกํากับ จะไม่ใช่สัมมาสมาธิ แต่เป็นมิจฉาสมาธิพวกเผลอเพลินนั่งไหลไปกับความคิดโดยไม่รู้ตัวหรือไม่ก็ไปนั่งแช่อยู่ในอารมณ์ว่างนะ สตินี้เกิดกับใจนะ ใจเรารู้ตัว จึงมีสัมมาสมาธิเกิดขึ้นได้นะครับ หลักเป็นอย่างนี้ แต่คนไม่ค่อยรู้ ไปพยายามนั่งสมาธิก่อน เลยยากนะ เพราะไม่มีสติ สมาธิก็ไม่มีนะ พอมีสติมากๆแล้วไปนั่งสมาธิดู จะรู้เลยว่าเราทําสมาธิได้อย่างง่ายๆนะ