0218 ฆราวาสควรปฏิบัติตามโสตาปัตติยังคะและสุญญตา
พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสไว้ ถึงเรื่องสุญญตา ความรู้เรื่องสุญญตา เรื่องไม่มีสัตว์บุคคล ตัวตนอะไร มีแต่สังขารปรุงแต่งกันไป ตามกฎแห่งเหตุปัจจัยที่เรียกว่า อิทัปปัจจยตา
พระพุทธเจ้าตรัสสอนแก่ฆราวาสพวกหนึ่งที่ไปทูลถาม แต่ฆราวาสพวกนั้นบอกว่านี้สูงเกินไป นี้สูงเกินไปขอลดให้ต่ำกว่านั้น พระพุทธเจ้าก็ตรัสเรื่องโสตาปัตติยังคะสังยุตต์ ๔ ประการ ฆราวาสเป็นผู้มีศรัทธาไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า เป็นผู้มีศรัทธาไม่หวั่นไหวในพระธรรม เป็นผู้มีศรัทธาไม่หวั่นไหวในพระสงฆ์ แล้วก็มีศีลเป็นที่ชอบใจของพระอริยเจ้า องค์ ๔ ประการนี้ เรียกว่า โสตาปัตติยังคะ คือองค์สำหรับการให้บรรลุโสดา หรือกระแสแห่งพระนิพพาน
นี่ฆราวาสมีหลักทั่วไปอย่างนี้ ตามที่สอนไว้ เป็นผู้พิจารณา เห็นธรรมจนเห็นความดับทุกข์ และรู้หรือเห็นว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตรัสรู้แล้วสอนเรื่องนี้ ก็มีศรัทธาในพระพุทธเจ้า อย่างไม่หวั่นไหวไม่เปลี่ยนแปลงและรู้ว่าเรื่องนี้ระบบนี้ ระบบความดับทุกข์อย่างนี้ ก็เรียกว่าพระธรรม ก็เลื่อมใสในพระธรรม อย่างไม่เปลี่ยนแปลง เรื่องนี้ไม่เหลือวิสัย มีบุคคลปฏิบัติได้เป็นอันมากและดับทุกข์ได้ เรียกว่าพระสงฆ์ ก็มีความเลื่อมใสในการทำที่จะทำตามอย่างพระสงฆ์ ก็มีความเลื่อมใสในพระสงฆ์ไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้นศีลของเขาที่ปฏิบัติอยู่เป็นประจำวันนั้นจึง บริสุทธิ์ ไม่ด่าง ไม่พร้อย ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่แหว่ง ไม่เว้า แล้วแต่จะเรียก มีศีลเป็นที่ชอบใจของพระอริยเจ้า
ฆราวาสที่จะเป็นธรรมชีวี หรือธรรมชีวีอย่างฆราวาส อย่าได้มองข้าม อย่าได้ประมาท มีความเขลา มีความหลง ถ้าไม่เข้ามาเกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้ คงเกี่ยวกันอยู่แต่กับเหยื่อของกิเลส นั้นเป็นฆราวาสจมปลัก
เมื่อรู้ว่ามนุษย์นี้ ธรรมชาติสร้างมา ให้ไปได้ไกล ให้ไปได้สูง จนถึงกับอยู่เหนือปัญหาทั้งปวง ด้วยการประพฤติอย่างถูกต้องต่อหลักเกณฑ์ สำหรับฆราวาส เขาก็ปฏิบัติตามนั้น เป็นฆราวาสที่เดิน ที่เคลื่อนไหว ไม่เป็นฆราวาสจมปลัก แล้วก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเลื่อนชั้นความเป็นฆราวาสนั้น ให้สูงขึ้นไป สูงขึ้นไปเท่าที่จะมีได้ในเพศฆราวาส มีคุณธรรมมากเท่าที่จะมีได้ในเพศฆราวาสที่ครองเรือนที่อยู่เรือน นี่คือฆราวาสไม่จมปลัก แต่เคลื่อนไหว หรือเดิน เดินทาง-เดินทาง-เดินทางอยู่ตลอดเวลาไปสู่จุดที่สูงยิ่งๆขึ้นไป
<<< ช่างหัวมัน >>>
จงยืนกราน สลัดทั่ว ช่างหัวมัน
ถ้าเรื่องนั้น เป็นเหตุ แห่งทุกข์หนา
อย่าสำออย ตะบอยจัด ไว้อัตรา
ตัวกูกล้า ขึ้นเรื่อยไป อัดใจตาย
เรื่องนั้นนิด เรื่องนี้หน่อย ลอยมาเอง
ไปบวกเบ่ง ให้เห็นว่า จะฉิบหาย
เรื่องเล็กน้อย ตะบอยเห็น เป็นมากมาย
แต่ละราย รีบเขวี้ยงขว้าง ช่างหัวมัน
เมื่อตัวกู ลู่หลุบ ลงเท่าไร
จะเยือกเย็น ลงไป ได้เท่านั้น
รอดตัวได้ เพราะรู้ใช้ ช่างหัวมัน
จงพากัน หัดใช้ ไว้ทุกคน ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น