0375 วิปัสสนากรรมฐาน (ต่อจากเมื่อวาน)
สติปัฏฐาน ๔ คือการมีสติรู้ในฐานทั้ง ๔ อันมี
ฐานกาย (กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน)
ฐานเวทนา (เวทนุปัสสนาสติปัฏฐาน)
ฐานจิต (จิตานุปัสสนาสติปัฏฐาน)
ฐานธรรม (ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน)
โดยรู้ว่าสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับกาย เวทนา จิต และธรรมนั้น มีธรรมชาติเป็นของไม่เที่ยง เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ไม่ใช่เป็นของสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา เป็นเพียงเครื่องรู้ของจิต เครื่องระลึกของสติ มิควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่น หากมีปรากฎการณ์ใดๆ เกิดขึ้นกับกายกับจิต ก็ให้มีสติ รู้แล้วก็ละเสีย
สัมมัปปธาน ๔ คือความเพียรเพื่อ
๑. ปิดกั้นมิให้อกุศลธรรมที่ยังไม่เกิดไม่ให้เกิดขึ้นในจิต (สังวรปธาน)
๒. ขจัดอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นในจิตแล้วให้หมดไป (ปหานปธาน)
๓. ทำกุศลธรรมที่ยังไม่เกิดขึ้นให้เกิดขึ้นในจิต (ภาวนาปธาน)
๔. รักษาและพัฒนากุศลธรรมที่มีอยู่แล้วในจิตให้เจริญงอกงามไพบูลย์ยิ่งขึ้นไป (อนุรักขนาปธาน)
ธรรมในหมวดสติปัฏฐาน ๔ และสัมมัปธาน ๔ นี้ ผู้ปฏิบัติเจริญแล้วขณะทำฌาน ๔ และเมื่อทำวิปัสสนาไม่ต้องเจริญธรรมทั้งสองหมวดนี้ เพราะใช้อยู่ตลอดเวลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น