ศิลปะของการปฎิบัติธรรม

ศิลปะของการปฏิบัติธรรม

ก็คือการ ที่เรามีชีวิตโดยการ

รู้จัก ที่จะ อยู่กับกิเลส ได้อย่างมีสติ

และยังทำให้เกิดปัญญา แจ้งสัจธรรม

~~~~~~~~~~~~~~

กิเลสเราอย่าคิดที่จะสู้
หรือ
เราอย่าคิดที่จะหนี แต่อย่างเดียว

กิเลสมันก็มีประโยชน์อยู่นะ

ไม่ว่าจะสู้กิเลสหนีกิเลส

สู้กับความโกรธหรือว่าหนีความโกรธ

แต่ว่าให้ฝึกให้ฝึกวิธีการที่จะอยู่กับอารมณ์เหล่านี้
เหมือนน้ำกับใบบัว

หรือเหมือน น้ำกับน้ำมันก็ได้
คือว่ามันมีอยู่แต่มันทำอะไรไม่ได้

วิธีที่จะอยู่กับกิเลส
มันให้อย่างสงบก็คือ
เห็นมัน
เห็นมันด้วยสติ

กิเลสเราอยู่กับมันด้วยสติมันสั่งให้เราทำอะไรไม่ได้
มันสั่งให้เราไปด่า
มันสั่งให้เราโลภก็ไม่ได้

อันนี้ก็คือศิลปะ
ของการปฏิบัติธรรม

อยู่กับกิเลสได้อย่างมีสติ

เเละใช้กิเลสเป็นครู สอนธรรมะให้เราไม่ใช่สอนแค่ให้มีขันติ ให้มีความอดทนหรือเป็นเครื่องมือฝึกให้มีสติเท่านั้น แต่ยังสอนธรรมะให้เราเกิดปัญญาได้ด้วย

เพราะกิเลสก็เป็นธรรมชนิดหนึ่ง

กิเลสก็เป็นธรรมะชนิดหนึ่ง
ที่จะสอนไตรลักษณ์
สอนอนิจจัง
ทุกขังอนัตตา
สอนเราได้เหมือน กับธรรมะ
ที่เป็นกุศลธรรม

ต่อไปเมื่อ

เราเห็นกิเลส

เราเห็นความทุกข์

เราเห็นอารมณ์

ไม่ใช่แค่รู้ว่ามันมีอย

ู่แต่จะเห็นว่ามันไม่เที่ยง

มันเป็นทุกข์ มันไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

มันก็กลายเป็นครูสอนเรา
การอยู่กับกิเลสอย่างมีสติ

หรือการ เห็นกิเลสด้วยสติ

ด้วยความรู้สึกตัว

นี้จะทำให้เราหาประโยชน์

ได้จากกิเลส และอารมณ์อกุศลเหล่านี้ได้

เมื่อใดก็ตามที่เรา

ไม่เห็นความสำคัญของ

ความรู้สึกตัว

ก็ไม่อาจจะเห็น

พิษโทษภัยของความหลงคิด

.
วัดป่าสุคะโต