การฝึกสมาธิในชีวิตประจำวัน
...ในการเจริญปัญญา เราสามารถกำหนดจิตให้เป็นสมาธิได้โดยการตามดู ตามรู้การเคลื่อนไหวของกาย ของใจ ไม่เฉพาะแค่การเดินเท่านั้น เช่น เมื่อเราพูด ปากเราขยับ เราเอาจิตจับความรู้สึกที่ปากเราขยับ เราเดินก็เอาจิตเราตามดูลักษณะการเคลื่อนไหวของเท้า เป็นการเห็นด้วยจิต ไม่ใช่เห็นจากตาเนื้อ หรือถ้าจิตมีการกระเพื่อมไหว ด้วยมีอารมณ์มากระทบจิต มาปรุง เช่น โกรธ เบื่อ หงุดหงิด หรือพอใจ มีปิติ มีความรู้สึกเฉยๆ เป็นต้น
ถ้าเราสังเกตดู เราจะเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในขณะจิตนั้นๆ ได้ เราจะเฝ้าดู เฝ้าสังเกตได้เท่าที่เรามีความตั้งมั่นของจิตที่เป็นสมาธิ (ขณิกสมาธิ) คือ เป็นสมาธิที่มีความตั้งมั่นเพียงเล็กน้อย เช่นเดียวกับขณะที่เราอ่านหนังสือ ฝึกไปเรื่อยๆ จะเกิดความชำนาญ สามารถเห็นได้อย่างเป็นอัตโนมัติ โดยไร้ซึ่งความจงใจ หรือตั้งใจที่จะเฝ้าสังเกตดู และจิตเขาจะเห็นของเขาเอง ไม่ใช่เราเป็นผู้เห็น เป็นการระลึกรู้สภาวธรรมในแต่ละขณะจิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น