จิตปรุงกิเลส หรือ กิเลสปรุงจิต
บางที ความปรุงแต่ง ไปในทางกิเลส อาสวะ มันก็เกิดมีเอง ไม่ได้ตั้งใจจะให้มี จิตก็ปรุงมาให้
สังขาร ความปรุงแต่ง มันก็มาเอง เกิดเอง เคลื่อนไปเอง
แต่กระนั้น มันก็ทิ้ง รสชาติอันเป็นทุกข์ มีสภาพบีบคั้น ความขุ่นมัวไว้ให้ อย่างไม่ได้ตั้งใจ
ดังนั้น ถ้าเราไม่เอา อาสวะ กิเลส แล้วเราจะถือ จิต ไว้ได้อย่างไร
ถ้าผลไม้เป็นพิษ เราจะเก็บต้นไม้นั้น ไว้ในสวนได้กระนั้นหรือ
เราจะวางใจ เชื่อใจ สังขาร ความปรุงแต่ง นั้น อย่างไรได้
ในเมื่อเห็นแล้ว ว่ามันไร้สาระ แก่นสาร จะเอาเป็นแก่นสาร สาระ ก็ไม่มี
และหากเป็นเพราะเป็นจิตเอง ที่ปรุงกิเลส อาสวะ .. ดังนั้น แม้จิตเอง ก็มิอาจยึดถือไว้ได้
ก็แม้ปราถนาอยากจะ พ้นทุกข์ แต่มันก็ผลิตเหตุแห่งทุกข์ มาให้
ก็แม้มีเจตนา ให้ถึงความผ่องใส แห่งจิต มันก็ยังสร้างร่องรอย ความขัดข้อง ขุ่นมัว โดยตัวของมันเอง
โอ้หนอ จิต !!
โอ้ หนอ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา !!
..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น